Andrzej Tomaszewski to postać przedziwna.... Jedo obrazy przedstawiają łudzkie koszmary, postacie rodem z chorrorów. Pżżające twory ludzkiej wyobraźni skłaniają do głębokich przemyśleń nad naturą człowieka. W jego pracach widać wyraźnie inspiracje Beksińskim.

Rafał Olbiński

"Surrealizm taki, jak go rozumiem, nie pozostawia wątpliwości co do naszego bezwzględnego nonkonformizmu, nie może być więc mowy o powołaniu go na świadka obrony w procesie wytoczonym realnemu światu. Przeciwnie, surrealizm będzie uzasadniał stan całkowitego roztargnienia, jaki mamy zamiar osiągnąć na tym świecie. "

"...Niemal wszystkie obrazy Naliwajki drażnią. Nie bez powodu o autorze mówią kłopotliwy twórca, bo problemy stwarza charakter uprawianej przezeń sztuki. Otóż artysta, rocznik 1960, maluje jak XIX-wieczny akademik, wykorzystując doskonały warsztat i perfekcyjnie opanowaną anatomię. Jego przedstawienia przyciągają uwagę niezwykłym ujęciem postaci, pokazanych to z żabiej, to z ptasiej perspektywy, często lewitujących ponad pejzażem, przywodzącym na myśl barokowe iluzjonistyczne malowidła. Niegdysiejsza jest też kolorystyka płócien Naliwajki - jego brunatne tonacje wydają się przywróceniem do łask słynnych monachijskich sosów. Tymczasem malarzowi chodzi o "brud moralny", połączony z wszechobecną postsocjalistyczną szarzyzną..."Monika Małkowska

YERKA

Z zachwytu powstał kolejny wpis o genialnym Yerce.

Yerka

To Artysta o którym warto napisać coś więcej.... więc prosze bardzo:

Jacek Yerka (ur.1952) - Jacek Kowalski
Ukończył w 1976 Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Specjalizował się w grafice. Od 1980 poświęcił się całkowicie malarstwu. Bazując na precyzyjnej, wzorowanej na dawnych mistrzach technice obrazowania (Jan van Eyck, Hieronymus Bosch), lecz przede wszystkim na własnej, nie znającej granic wyobraźni, tworzy surrealne kompozycje, szczególnie podziwiane przez miłośników fantastyki we wszystkich odmianach. Dobrze określa jego styl termin "realizm magiczny". Yerka zainspirował swoimi pracami autora fantasy Harlona Ellisona do napisania 30 krótkich opowiadań, które wraz z obrazami Yerki złożyły się na publikację pt. "Mind Fields". To samo amerykańskie wydawnictwo "Morpheus Intenational" wydało album "The Fantastic Art of Jacek Yerka". Wydawnictwo to przygotowało też retrospektywny album obejmujący całą twórczość Jacka Yerki, jego tytuł to "Fields of Vision". W 1995 artysta został laureatem prestiżowej "World Fantasy Award", wybranym spośród 260 nominowanych do niej artystów. Jego obrazy wykorzystywane są także do celów filmowych. Amerykański producent filmowy Rene Daalder zaprosił Jacka Yerkę do współpracy w nowopowstającym filmie "Stawberry Fields", gdzie podkładem muzycznym dla obrazów świata będą piosenki Beatlesów. Od 10 lat współpracuje z Galerią Bevery Hills. Na stałe mieszka i tworzy w Polsce.

Poprostu artysta - Wojciech Kołsut

Wojciech Kołsut to postać ekscentryczna i wilelobarwna. Jego obrazy zaskakują niezwykłą formą i trescią łączącą w sobie malarstwo i rzeźbe. Zasłynął dzięki swoim niecodziennym wernisażom, na których maluje dzieła sztuki na nagich kobiecych ciałach.

O surrealiźmie wprost

„Epoka snów” to nazwa nadana dla okresu, w jakim kształtował się surrealizm. Mimo że surrealiści buntowali się przeciwko faszyzmowi, wśród artystów zauważalne są rozbieżności w poglądach. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego kierunku w malarstwie byli tacy malarze jak:

Salvador Dalí,
Max Ernst,
Marcel Duchamp,
Giorgio de Chirico,
Jean Arp,
Marcel Duchamp,
Oscar Dominiguez,
Francis Picabia,
Yves Tanguy,
Joan Miro,
René Magritte.

Guziki
[ Pamięci kapitana Edwarda Herberta ]

Tylko guziki nieugięte

przetrwały śmierć świadkowie zbrodni

z głębin wychodzą na powierzchnię

jedyny pomnik na ich grobie

są aby świadczyć Bóg policzy

i ulituje się nad nimi

lecz jak zmartwychstać mają ciałem

kiedy są lepką cząstką ziemi

przeleciał ptak przepływa obłok

upada liść kiełkuje ślaz

i cisza jest na wysokościach

i dymi mgłą katyński las

tylko guziki nieugięte

potężny głos zamilkłych chórów

tylko guziki nieugięte

guziki z płaszczy i mundurów
Zbigniew Herbert

Jarosław Kukowski

Kukowski to polski malarz współczesny poruszający tematy moralne i społeczne w budzący kontrowersje a jakże by inaczej surrealistycznt sposób.

Wojciech Siudmak

Oto kolejny genialny POLSKI surrealista, jego prace mówią same za siebie....

"To piękno jest zaskakujące i urzekające, podobnie jak widok tęczy na niebie, która jest oczywistym pięknem."Guy Beart"SIUDMAK to Michał Anioł science fiction, który ukazuje nam hieratyczne postacie o atletycznych, umięśnionych ciałach, przywodzące na myśl anatomię Michała Anioła, mężczyzn, kobiet, oczekujących, jakby zawieszonych w wodach płodowych, poza czasem. To nieskończenie zaskakujące i pociągające."Michel Nuridsany

Fabryka snów

Tomasz Sętowski to młody Częstochowski malarz surrealista którego prace otwierają furtkę do niezwykłych sennych mazeń...

“Wycieczki w krainę fantazji są dla mnie poszukiwaniem skarbów, którymi chciałbym się podzielić. Umysł jest swoistą fabryką snów uruchamianą na czas tworzenia. Wymyślanie monumentalnych kompozycji jest próbą zaistnienia w świecie wyobraźni, z dala od codzienności.Wybór jakiego dokonałem w życiu wydaje mi się trafny - malowanie przychodzi mi łatwo, lecz z trudem rozstaje się z obrazem.
Podróże artystyczne, które odbyłem w swoim życiu spowodowane były zamiłowaniem do malarstwa. Oprócz tego, że maluje interesuje się sztuką szeroko pojętą. Zainteresowania te naprowadziły mnie na trop własnego stylu, którego staje się powoli niewolnikiem…Tworząc swoje ostatnie prace, miałem na tyle czasu, aby oswoić się z myślą, że obrazy te będą utracone na czas wystaw, aż w końcu znajdą się w różnych kolekcjach.Ale taki jest los obrazu, podróżować i zmieniać właściciela.”

Beksiński otwierał się na podświadomość, nie bojąc się tego, co w niej znajdzie i z tych właśnie doświadczeń zaczęło się kształtować malarstwo "okresu fantastycznego". Utrwaliła się też wtedy technika, której artysta pozostał do końca wierny - malarstwo olejne na płycie pilśniowej. Zarzucano Beksińskiemu różnego rodzaju niekonsekwencje formalne i odejście od postimpresjonistycznej koncepcji obrazu jako płaszczyzny malarskiej zapełnionej w określonym porządku. Ład obrazów Beksińskiego miał naturę czysto psychologiczną. Dokonał też rzeczy niespotykanej: wzbudził zainteresowanie masowego odbiorcy, dość przecież obojętnego na wszelkie sprawy sztuki najnowszej. Czy sztuka Zdzisława Beksińskiego prowadzi nas ku rozpaczy, czy może daje choć odrobinę nadziei, pozostanie zawsze osobistą refleksją każdego z widzów.

Po pewnym czasie Beksiński przeszedł jednak do następnej formy wyrazu, jaką był rysunek. Jego rysunki były najpierw na pół abstrakcyjne. Potem przeszedł do czystej figuracji o pełnej erotyki, sadyzmu i masochizmu atmosferze. Beksiński w swych rysunkach "pastwił" się nad żywą osobą, deformując jej ciało i ukazując ją często w trakcie kopulacji, związaną i zniewoloną. Bardzo częstym motywem był mały, związany chłopiec, wpatrzony w seks bijącej go szpicrutą półnagiej kobiety. Te rysunki w pruderyjnej Polsce Ludowej nie mogły być pokazywane inaczej niż na specjalnych pokazach dla "wtajemniczonych". Przez wiele lat potem Beksiński nie rysował i do rysunku powrócił dopiero pod koniec życia.

Następną formą wyrazu była dla młodego Beksińskiego rzeźba. Była to rzeźba czysto abstrakcyjna, wykonywana głównie z metalu, drutu i blachy. Powstały wówczas reliefy i maski, które można zobaczyć w Muzeum we Wrocławiu. Twórczość ta uczyniła Beksińskiego znanym i cenionym wśród establishmentu awangardowej krytyki.

Zdzisław Beksiński - Fotografia

Zdzisław Beksiński to jeden z najwybitniejszych Polskich artystów, znany i ceniony na całym swiecie. Warto więc dokładnie poznać jego twórczosc.

Jako młody artysta zajmował się fotografią, w której szybko zyskał sobie sławę w środowisku, wygrywając szereg konkursów międzynarodowych.
Mało kto kojarzy dziś Beksińskiego z czarno-białymi zdjęciami, jednak to właśnie one rozpoczęły jego drogę do wielkiej sztuki. Jego fotografie przedstawiały ludzkie postacie, często w niecodziennych pozach, skulone, jakby zalęknione modelki były owinięte sznurkami, ich ciała były zdeformowane lub tak skadrowane, że było widać tylko ich fragmenty.
„
Dorobek fotograficzny Zdzisława Beksińskiego ukazuje artystę niezwykle dynamicznego, poszukującego własnego sposobu wypowiedzi i silnej ekspresji. Przechodził od kpiny z socrealizmu, poprzez quasi-reportaże, różnego rodzaju eksperymenty formalne, szukanie ciekawych i zróżnicowanych faktur, aż do dzieł bliskich surrealizmowi czy ekspresjonizmowi.
”